1873 ஆம் ஆண்டு, உத்திரப்பிரதேசம் மாநிலத்தின் புலன்சாகர் மாவட்டத்தில் ஒரு வேட்டையாடும் குழு காட்டுப்பகுதியில் ஒரு அசாதாரண காட்சியைக் கண்டது. ஒரு ஆறு வயது சிறுவன் நான்கு கால்களால் (இருகைகளும் கால்களாக) ஓநாய்கள் கூட்டத்துடன் ஊர்ந்து சென்று கொண்டிருந்தான்.
அவர்களை கண்டதும் சிறுவனும் ஓநாய்களும் அருகிலிருந்த குகைக்குள் ஓடினர். குழுவினர் அச்சிறுவனை மீட்க முடிவு செய்தனர், ஆனால் அந்த நடவடிக்கை ஒரு சிக்கலானதாய் மாறியது.
குழுவினர் குகை வாசலில் நெருப்பை மூட்டி, ஓநாய்களை வெளியேற்ற முயன்றனர். குகையிலிருந்த தாய் ஓநாயும் மற்ற ஓநாய்களும் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டன. சிறுவன் மீட்கப்பட்டு ஆதரவற்றோர் இல்லத்தில் சேர்க்கப்பட்டார்.
அவனுக்கு "தினா சனிச்சார்" என்று பெயரிடப்பட்டது, ஏனெனில் அவன் சனிக்கிழமையன்று மீட்கப்பட்டான்.
தினா சனிச்சார் மனிதர்களின் வாழ்க்கை முறைகளை ஏற்க மறுத்தார்.
மொழியும் நடையும்:
அவன் பேசவோ, படிக்கவோ, இரண்டு கால்களால் நடக்கவோ கற்றுக்கொள்ளவில்லை.
உணவுப் பழக்கம்:
சமைத்த உணவை மறுத்து பச்சை மாமிசமே உணவாக எடுத்தான்.
நடைமுறை பழக்கங்கள்:
நிர்வாணமாக இருக்க விரும்பி, விலங்குகளின் ஒலிகளை எழுப்பி மற்றவர்களை பயமுறுத்தி வந்தான்.
அவன் மனித சமூகத்தின் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்ய முடியாத நிலையில் இருந்தான்.
தினா சனிச்சாரை மனித சமூகத்துடன் பழகவைக்க பல முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அவனுக்கு அதே நிலைத்தோற்றமுள்ள மற்றொரு சிறுவனை சந்திக்கச் செய்யப்பட்டது. அதனூடாக, அவன் நடப்பதையும் சில மனிதப்பழக்கங்களையும் கற்றுக்கொண்டான்.
ஆனால் மனிதர்களின் வாழ்க்கை முறை அவன் வாழ்க்கையில் எளிதில் நிலைநிறுத்தப்படவில்லை. அவனின் ஒரே மிகுந்த மனதிற்கிடமான பழக்கம் புகைபிடித்தல்.
1895 ஆம் ஆண்டில், தினா சனிச்சார் காச நோயால் உயிரிழந்தான். அவன் வாழ்க்கை சோகமானது மட்டுமே.
அவன் வாழ்க்கை எழுத்தாளர் ருட்யார்ட் கிப்ளிங் அவர்களை ஈர்த்தது. இதன் மூலம் "தி ஜங்கிள் புக்" நாவல் உருவாகியது.